Nie cierpię piłki nożnej, ale książka Marka Warzynowskiego jest po prostu wspaniała.
W roku 2010 piłkarski klub z Łodzi, Widzew obchodził swoje 100-lecie istnienia. I chociaż inne polskie zespoły miały także wiele sukcesów w kraju i w europejskich pucharach (np. Górnik Zabrze w roku 1970 czy też Legia Warszawa na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych),to nie bez przyczyny Marek Wawrzynowski dał swojej wydanej w tym roku (2013) książce o Widzewie podtytuł Historia polskiej drużyny wszech czasów.
Temat książki to historia klubu RTS Widzew Łódź w okresie mniej więcej lat 1975 – 1988. Ale to nie jest opowieść o statystycznych wynikach, punktach, bramkach, miejscach w tabeli. To bardziej opowieść o ludziach, którzy stworzyli ten, trzeba to powiedzieć, fenomen. Z drużyny robotniczej dzielnicy Łodzi występującej długo gdzieś na dalekich zapleczach I ligi, z piłkarzy będących odpadami w innych lepszych klubach, prezes Ludwik Sobolewski, trener Leszek Jezierski, i „człowiek od wszystkiego" Stefan Wroński potrafili stworzyć zespół mogący walczyć ze wszystkimi i z każdym potrafiący wygrać.
Ale Wielki Widzew to również, a może przede wszystkim, znakomici piłkarze: Zbigniew Boniek, Władysław Żmuda, Włodzimierz Smolarek, Józef Młynarczyk, Marek Dziuba, Roman Wójcicki, Dariusz Dziekanowski. Ale nie tylko ci bardziej znani. Charakter Widzewa kształtowali też inni: Stanisław Burzyński, Krzysztof Surlit, Marek Pięta, Mirosław Tłokiński, Andrzej Możejko, Zdzisław Rozborski, Andrzej Grębosz, Piotr Romke, Wiesław Wraga, Jerzy Wijas, Mirosław Myśliński, Tadeusz Świątek. Przez klub w tamtych latach przewinęli się też inni trenerzy: Jacek Machciński, Władysław Żmuda, Bronisław Waligóra i Orest Lenczyk. To także opowieść o ważnych wydarzeniach tamtych czasów, o meczach Widzewa Łódź z europejską czołówką klubów piłkarskich: Manchester City, Manchester United, Juventus Turyn, Rapid Wiedeń, Liverpool, Borrussia Monchengladbach.
Pomimo że jest to książka o sporcie, w narracji widać bardzo dobry styl autora i – co trzeba podkreślić – serce włożone w napisanie pracy. Moim zdaniem znakomicie uchwycony został tamten świat, te podchody przed zakupem piłkarzy, ta atmosfera przed arcyważnymi meczami, np. z Juventusem. Co interesujące, w opowieści nie widać żadnej tremy czy strachu piłkarzy Widzewa przed meczami z najlepszymi wówczas klubami Europy. Im większy klub – tym większa była motywacja i chęć walki do końca.
Naturalnie książka to nie tylko europejskie puchary, to także mecze ligowe i o puchar Polski. To nie tylko twarde charaktery piłkarzy, ale także ludzkie osobiste dramaty Stanisława Burzyńskiego, Wiesława Chodakowskiego, Tadeusza Błachny czy Henryka Dawida.
Książka Wielki Widzew Marka Wawrzynowskiego skierowana jest do szerokiego grona odbiorców. Czytelnicy zainteresowani historią polskiej piłki nożnej, osoby interesujące się dziejami klubu RTS Widzew Łódź i kulisami wielkiego sportu powinni sięgnąć po recenzowaną pozycję książkową. Uważam, że jest to książka dla wszystkich, zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Można ją czytać w pociągu, na wakacjach, w drodze do pracy, w kolejce do lekarza bądź fryzjera – wszędzie i w każdym momencie.
Temat książki to historia klubu RTS Widzew Łódź w okresie mniej więcej lat 1975 – 1988. Ale to nie jest opowieść o statystycznych wynikach, punktach, bramkach, miejscach w tabeli. To bardziej opowieść o ludziach, którzy stworzyli ten, trzeba to powiedzieć, fenomen. Z drużyny robotniczej dzielnicy Łodzi występującej długo gdzieś na dalekich zapleczach I ligi, z piłkarzy będących odpadami w innych lepszych klubach, prezes Ludwik Sobolewski, trener Leszek Jezierski, i „człowiek od wszystkiego" Stefan Wroński potrafili stworzyć zespół mogący walczyć ze wszystkimi i z każdym potrafiący wygrać.
Ale Wielki Widzew to również, a może przede wszystkim, znakomici piłkarze: Zbigniew Boniek, Władysław Żmuda, Włodzimierz Smolarek, Józef Młynarczyk, Marek Dziuba, Roman Wójcicki, Dariusz Dziekanowski. Ale nie tylko ci bardziej znani. Charakter Widzewa kształtowali też inni: Stanisław Burzyński, Krzysztof Surlit, Marek Pięta, Mirosław Tłokiński, Andrzej Możejko, Zdzisław Rozborski, Andrzej Grębosz, Piotr Romke, Wiesław Wraga, Jerzy Wijas, Mirosław Myśliński, Tadeusz Świątek. Przez klub w tamtych latach przewinęli się też inni trenerzy: Jacek Machciński, Władysław Żmuda, Bronisław Waligóra i Orest Lenczyk. To także opowieść o ważnych wydarzeniach tamtych czasów, o meczach Widzewa Łódź z europejską czołówką klubów piłkarskich: Manchester City, Manchester United, Juventus Turyn, Rapid Wiedeń, Liverpool, Borrussia Monchengladbach.
Pomimo że jest to książka o sporcie, w narracji widać bardzo dobry styl autora i – co trzeba podkreślić – serce włożone w napisanie pracy. Moim zdaniem znakomicie uchwycony został tamten świat, te podchody przed zakupem piłkarzy, ta atmosfera przed arcyważnymi meczami, np. z Juventusem. Co interesujące, w opowieści nie widać żadnej tremy czy strachu piłkarzy Widzewa przed meczami z najlepszymi wówczas klubami Europy. Im większy klub – tym większa była motywacja i chęć walki do końca.
Naturalnie książka to nie tylko europejskie puchary, to także mecze ligowe i o puchar Polski. To nie tylko twarde charaktery piłkarzy, ale także ludzkie osobiste dramaty Stanisława Burzyńskiego, Wiesława Chodakowskiego, Tadeusza Błachny czy Henryka Dawida.
Książka Wielki Widzew Marka Wawrzynowskiego skierowana jest do szerokiego grona odbiorców. Czytelnicy zainteresowani historią polskiej piłki nożnej, osoby interesujące się dziejami klubu RTS Widzew Łódź i kulisami wielkiego sportu powinni sięgnąć po recenzowaną pozycję książkową. Uważam, że jest to książka dla wszystkich, zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Można ją czytać w pociągu, na wakacjach, w drodze do pracy, w kolejce do lekarza bądź fryzjera – wszędzie i w każdym momencie.
Komentarze
Prześlij komentarz